Gdzie zimuje wiewiórka? Poznaj zaskakujące fakty o tych sprytnych gryzoniach

Miejsca zimowania wiewiórek w Polsce

Gdzie zimują wiewiórki w naszym kraju? Te urocze gryzonie pozostają aktywne przez cały rok, wybierając starannie przygotowane schronienia na okres zimowy. W przeciwieństwie do niektórych innych zwierząt, wiewiórki nie migrują na zimę do cieplejszych regionów, lecz przystosowują się do trudnych warunków w swoim stałym środowisku. Ich przetrwanie zależy od dwóch kluczowych elementów: odpowiedniego schronienia i zgromadzonych zapasów pokarmu.

• Dziuple - naturalne lub wykute przez dzięcioły, znajdujące się wysoko w pniach drzew. Stanowią idealne schronienie, zapewniające stabilną temperaturę i ochronę przed drapieżnikami.
• Gniazda - kuliste konstrukcje zbudowane z gałązek, liści i mchu, umieszczone w rozwidleniach konarów. Służą jako alternatywa, gdy brakuje odpowiednich dziupli.

Czy wiewiórki hibernują w czasie zimy?

Wbrew powszechnemu przekonaniu, wiewiórki nie zapadają w sen zimowy jak niektóre inne ssaki. Ich organizm nie jest przystosowany do hibernacji, czyli długotrwałego obniżenia temperatury ciała i spowolnienia procesów życiowych. W rzeczywistości wiewiórki jedynie ograniczają swoją aktywność w najzimniejsze dni. Podczas szczególnie niekorzystnych warunków atmosferycznych mogą pozostawać w gniazdach nawet przez kilka dni. Co wiewiórka robi zimą? Pozostaje aktywna, choć w mniejszym stopniu niż latem. Te sprytne gryzonie wychodzą ze swoich schronień głównie w cieplejsze dni, by sprawdzić zapasy i uzupełnić je, jeśli to konieczne. Ich aktywność koncentruje się głównie w godzinach południowych, kiedy temperatura jest najwyższa.

Czytaj więcej: Jak zimować pelargonie aby przetrwały do wiosny: skuteczne sposoby

Konstrukcja zimowych gniazd wiewiórek

Jak wygląda gniazdo wiewiórki zimą? To prawdziwe arcydzieło architektury zwierzęcej, składające się z trzech wyraźnych warstw. Zewnętrzna warstwa zbudowana jest z solidnie splecionych gałązek, które tworzą szkielet konstrukcji. Środkowa warstwa składa się z mchu, kory i liści, zapewniając doskonałą izolację termiczną. Wewnętrzna część gniazda wyścielona jest najdelikatniejszymi materiałami: puchem, sierścią i miękką trawą. Wiewiórki starannie dobierają materiały, zwracając szczególną uwagę na ich właściwości izolacyjne. W okresie zimowym systematycznie naprawiają i wzmacniają konstrukcję.

Element	Gniazdo zimowe	Gniazdo letnie
Materiały	Grube gałązki, gęsty mech, kora, puch	Cieńsze gałązki, liście, trawa
Rozmiar	30-40 cm średnicy	20-30 cm średnicy
Lokalizacja	Niżej w koronie, bliżej pnia	Wyżej w koronie, na zewnętrznych gałęziach
Izolacja	Potrójna warstwa, bardzo szczelna	Podwójna warstwa, luźniejsza struktura

Temperatura wewnątrz zimowego gniazda wiewiórki utrzymuje się na poziomie około 20-25°C. Jest to możliwe dzięki doskonałej izolacji termicznej i ciepłu wydzielanemu przez ciało zwierzęcia. Nawet podczas największych mrozów, wewnątrz gniazda temperatura rzadko spada poniżej 15°C.

Jak wiewiórki przygotowują się do zimy?

Jak wiewiórka przygotowuje się do zimy? Już od późnego lata rozpoczyna intensywne gromadzenie zapasów. Systematycznie znosi do swoich kryjówek orzechy, żołędzie i nasiona. Jesienią zmienia się również jej futro na gęstsze i cieplejsze. Wiewiórki zwiększają także ilość spożywanego pokarmu, by zgromadzić zapasy tłuszczu.

• Zmiana futra na zimowe - gęstsze i dłuższe
• Gromadzenie zapasów w różnych kryjówkach
• Zwiększanie warstwy tłuszczu podskórnego
• Wzmacnianie i ocieplanie gniazd
• Tworzenie dodatkowych schronień awaryjnych

Codzienna aktywność wiewiórek zimą

Gdzie zimują wiewiórki zimą w ciągu dnia? Większość czasu spędzają w swoich ciepłych gniazdach, wychodząc na zewnątrz głównie w godzinach południowych. Ich aktywność koncentruje się wtedy na sprawdzaniu i uzupełnianiu zapasów. W przeciwieństwie do letnich miesięcy, zimą wiewiórki są znacznie ostrożniejsze i rzadziej przemieszczają się między drzewami. Zwierzęta te potrafią doskonale przewidywać zmiany pogody. Przed nadejściem załamania aury zwiększają swoją aktywność, by zgromadzić dodatkowe zapasy. Wraz ze spadkiem temperatury znacząco ograniczają czas spędzany poza gniazdem. Pogoda ma kluczowy wpływ na zachowanie wiewiórek w okresie zimowym. Podczas opadów śniegu czy silnego wiatru pozostają w swoich schronieniach. W czasie odwilży są bardziej aktywne i chętniej poszukują pożywienia. Podczas wyjątkowo mroźnych dni mogą nie opuszczać gniazda nawet przez 2-3 dni. Na szczęście ich organizm jest przystosowany do takiej sytuacji.

Zimowy jadłospis wiewiórki

Czym żywi się wiewiórka zimą? Podstawę jej diety stanowią zgromadzone jesienią orzechy, żołędzie i nasiona iglastych. Te sprytne gryzonie potrafią stworzyć nawet 10 różnych spiżarni, rozlokowanych w promieniu 100 metrów od głównego gniazda. Dzięki doskonałej pamięci przestrzennej, potrafią odnaleźć swoje zapasy nawet pod grubą warstwą śniegu. Zimowe preferencje żywieniowe wiewiórek koncentrują się na pokarmach bogatych w tłuszcze i białka. Szczególnie cenią sobie orzechy laskowe i włoskie. W okresach niedoboru pokarmu nie gardzą również korą młodych drzew i pąkami. Czy można dokarmiać wiewiórki zimą? Oczywiście, szczególnie podczas długich, mroźnych zim. Najlepszym pokarmem będą orzechy włoskie i laskowe, niesolone i nieprażone. Warto jednak pamiętać, by nie uzależniać zwierząt od dokarmiania. Dostarczajmy pokarm tylko w najchłodniejsze dni.

Co warto zapamiętać o zimowym życiu wiewiórek?

Wiewiórki to niezwykłe zwierzęta, które doskonale przystosowały się do życia w zmiennych warunkach klimatycznych. W przeciwieństwie do popularnych mitów, nie zapadają w sen zimowy, a jedynie ograniczają swoją aktywność w najchłodniejsze dni. Ich przetrwanie zależy od starannie przygotowanych schronień - zarówno dziupli, jak i samodzielnie konstruowanych gniazd, gdzie temperatura może utrzymywać się nawet na poziomie 20-25°C. Przygotowania do zimy rozpoczynają już późnym latem, gromadząc zapasy w nawet 10 różnych kryjówkach i zmieniając futro na zimowe. Ich zimowa dieta opiera się głównie na orzechach i nasionach zgromadzonych jesienią, które potrafią odnaleźć nawet pod grubą warstwą śniegu. W przypadku szczególnie trudnych warunków, możemy wspomóc te sprytne gryzonie poprzez dokarmianie, pamiętając jednak, by nie uzależniać ich od ludzkiej pomocy. Te inteligentne zwierzęta doskonale dostosowują swoją aktywność do warunków pogodowych, koncentrując ją w najcieplejszych godzinach dnia. Ich umiejętność przewidywania zmian pogody i zdolność do przetrwania długich okresów mrozu świadczy o niezwykłej adaptacji do życia w klimacie umiarkowanym.